Zaproszenie poprzez alegorie

 Wyobraźmy sobie człowieka, który otrzymuje kartkę z zaproszeniem, na której jest napisane:

„Jesteś zaproszony na kolację w takiej a takiej prestiżowej restauracji, w takim a takim miejscu, z Jezusem z Nazaretu, dziś wieczorem, o godzinie 20.00.”

Mężczyzna myśli, że to żart kolegów. Jednak jego ciekawość została obudzona i udaje się pod wskazany adres, przekonany, że zobaczy tam znajome twarze.

Przywitany przez kelnera, jąka się: „Jestem oczekiwany”.

Następnie zaprowadzono go do pięknie nakrytego stołu, do mężczyzny około trzydziestki, ubranego według współczesnych zasad; przywitał go serdecznie, przedstawiając się: „Miło mi Cię poznać, Jezus! “

Mężczyzna uścisnął Mu dłoń i powiedział, jak się nazywa; Jezus odpowiedział z uśmiechem: „Wiem. Mężczyzna jest zaskoczony i rozgląda się za swoimi kolegami… nikogo nie ma! Jezus zaczyna z nim rozmawiać i wspominać o sprawach dotyczących jego życia, nawet o tych, które starał się ukryć. Rozpoczyna się dialog…

Bóg zaprasza cię do wspólnego posiłku z Nim

Dziś Jezus chce spędzić z tobą trochę czasu na rozmowie. Dlatego zaprasza cię, abyś spożył z Nim posiłek! Stół jest nakryty, a na stole czeka wspaniałe jedzenie!

Często oczekujemy zachęty, komplementów lub reakcji od osób z naszego otoczenia. Bóg chce z nami rozmawiać i troszczyć się o nas, niezależnie od tego, czy potrzebujemy wskazówek, zachęty, uznania czy uzdrowienia wewnętrznego. Bóg jest bogatym Królem. Radujmy się zawczasu, dziękujmy Mu, że wszystkie odpowiedzi na nasze potrzeby są w drodze; to jest wiara. Mieć pewność tego, na co mamy nadzieję, i przekonanie o tym, czego jeszcze nie widzimy.

W Psalmie 23 czytamy, że Bóg nakrywa stół w obecności naszych przeciwników: w środku burzy, kiedy walczymy o przetrwanie w obliczu tego, co nas spotyka (utrata pracy, choroba, problemy w związku, smutek itp.), Bóg mówi:

„Zatrzymaj się! Nakrywam do stołu; zatrzymaj się i wiedz, że Ja jestem Bogiem.”

Jego stół ma więc podwójną funkcję: ma nas karmić i osłaniać. Tak więc czas spędzony w towarzystwie Jezusa zaopatruje nas, a także służy jako ochrona. W Jego obecności jesteśmy uszanowani i docenieni, a także znajdujemy odpoczynek.

Jak odpowiadasz na Jego zaproszenie?

Jezus opowiedział w przypowieści o królu, który przygotował ucztę na wesele swojego syna i powiedział, że goście odmówili przyjęcia zaproszenia, podając kiepskie wymówki. Także dzisiaj można nie zdać sobie sprawy z wartości odpowiedzi na Jego zaproszenie: można prowadzić swoje życie bez Boga.

Bóg kocha każdego człowieka i chce, aby wszyscy zakosztowali Jego pokarmu. W wyniku tego, czego On dokonał, wszystko jest gotowe i dostępne. Czy znajdujemy wymówki, aby nie spędzać czasu z Bogiem? Zaprasza cię do Swojej obecności. Wszystko, co jest dla ciebie dobre i doskonałe, pochodzi od Boga. Jezus wzywa cię, mówiąc:

„Oto stoję u drzwi i kołaczę. Jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną.” (Ap 3,20).

Przyjmijcie więc Jego zaproszenie, przyjdźcie i skosztujcie, jak dobry jest Bóg! W rzeczywistości przychodzi On nawet, aby zamieszkać w tych, którzy przyjmują Jego zaproszenie.

Po przywróceniu do życia rozpoczynasz nową misję. On może nie tylko objawiać się w tobie, ale także przez ciebie. Tym, co otrzymujesz od Boga, możesz się dzielić z innymi. Z kolei ty możesz doprowadzić ludzi do odkrycia, że Jezus może być ich przyjacielem!

Tego Ci życzymy, droga Czytelniczko, drogi Czytelniku!

Modlitwa: „O Jezu, dziękuję Ci za Twoje zaproszenie. Słyszę Twój głos, otwieram drzwi i zapraszam Cię, abyś przyszedł i zamieszkał w moim domu, w moim sercu. Chcę cię poznać.”