Pomagać sobie nawzajem

Pomagać sobie nawzajem

Życie przynosi nam niespodzianki, które nie zawsze są przyjemne i łatwe do zniesienia. Potrzebujemy zachęty! Słowo pociechy może dodać nam skrzydeł lub wzmocnić naszą wiarę w siebie w chwili, gdy zaczęły nachodzić nas wątpliwości…

Greckie słowo „zachęcać” występujące w Nowym Testamencie – na przykład w 1 Tes 5, 11: „Zachęcajcie się wzajemnie” – może oznaczać pociechę, otuchę, łagodzenie. Używa się go również w znaczeniu „sugerowania komuś czegoś”, „zachęcania kogoś do zrobienia czegoś”. W każdym razie słowo to oznacza troskę o drugiego człowieka, dobroć, życzliwość

Przemawia do mnie także słowo „wzajemnie”, ponieważ sugeruje ono wzajemność, wymianiamy się wzajemnie. Nie ma ludzi aktywnych po jednej stronie i pasywnych po drugiej. Każdy może otrzymywać i każdy może dawać. Każdy może podtrzymywać przyjaźń, umacniać ją, kultywować. Ponadto wzajemność jest niezbędna, jeśli nie chcemy popaść w asymetryczne relacje, które w dłuższej perspektywie są niezdrowe. Nawet jeśli prawdą jest, że nie wszyscy pełnią te same funkcje w Ciele Chrystusa, wszyscy mamy coś do wniesienia dla innych członków.

W Ewangelii Mateusza 25 Jezus przedstawia przypowieść o talentach, która dotyczy ludzi, którzy nie wszyscy mają tyle samo talentów. Ujawnia, że ci, którzy mają tylko jeden talent, mają tendencję do uważania go za nieistotny, do gardzenia nim, do zakopywania go, być może dlatego, że porównują się z innymi. Jezus prosi nas, abyśmy zainwestowali nasz talent lub talenty.

W Liście do Efezjan 2,10 apostoł Paweł mówi, że Bóg z góry przygotował dla nas dobre dzieła, abyśmy je wykonywali. Każdy z nas otrzymał część, którą może dzielić się z innymi. A jest tak wiele sposobów, aby coś ofiarować, czy to w słowach, czynach, obrazach, obecności. W XXI wieku możemy zaoferować niematerialny i raczej rzadki towar, jakim jest dobra jakość słuchania drugiego człowieka! Możesz zadzwonić, napisać krótką wiadomość, korzystając z dostępnych dziś narzędzi; możesz zaprosić kogoś na kawę do domu lub na taras, możesz dostarczyć kwiaty, zrobić zakupy, ofiarować komuś coś, co sam zrobiłeś, jak np. zdjęcie, które sam wykonałeś itp. Jest tak wiele sposobów okazywania przyjaźni, tak wiele  sposobów, by powiedzieć komuś: „Myślę o tobie”. Dlatego dziś chciałbym was zachęcić do szacunku i uznania dla daru lub darów, które Bóg wam ofiarował. Jeśli nie wiesz, jak je wykorzystać, użyj swojej kreatywności! Często uwaga, którą otrzymujesz od brata lub siostry, budzi w tobie pragnienie, by się samemu też do czegoś przyczynić. Zaangażowanie, choćby najmniejsze, wzbudza pragnienie nowego zaangażowania, które z kolei wzbudzaja kolejne! Ten, kto jest wierny w małych rzeczach, jest również wierny w rzeczach wielkich.

Jeśli chodzi o mnie, to kiedy modlę się za kogoś, regularnie prowadzi mnie to do konkretnego działania, które Bóg wkłada w moje serce podczas spotkania z Nim. Jan mówi nam, że namaszczenie uczy nas wszystkiego (1 J 1, 27), także tego, abyśmy wyszli z naszej bierności i troszczyli się o siebie nawzajem.

W każdym razie w swoim napomnieniu do Tesaloniczan Paweł wyraźnie mówi, że członkowie Ciała powinni się nawzajem zachęcać. Często jesteśmy zdolni żeby pocieszać i krzepić, ponieważ sami zostaliśmy pocieszeni i pokrzepieni.

Na zakończenie mam propozycję: dodaj dziś otuchy komuś z twojego otoczenia. Na swój własny sposób. A jutro zrób to samo dla kogoś innego. Rozsiewając zachętę, pozwolisz innym zainwestować ich własny talent, przekazać ich część! 

Bóg jest po twojej stronie! Pięknego dnia!