Przebaczenie jako źródło wyzwolenia

Przebaczenie jako źródło wyzwolenia

Potrzeba przebaczenia, aby żyć wyzwolony

Dzień dobry, przyjaciele! Dziś rano chciałbym wam opowiedzieć o człowieku, który nazywał się Hiob!

Hiob

Hiob jest zdrowy, ma żonę i dzieci oraz wielki majątek. Dziś można by powiedzieć, że osiągnął wszystko i życie się do niego uśmiecha.

Hiob żyje w szacunku i miłości do Boga.

Wkrótce traci swój majątek, dzieci, zdrowie. Znajduje się w całkowitym ubóstwie i skrajnym cierpieniu.

Przytłoczony Hiob nie otrzymuje pomocy od przyjaciół

Ale co stanie się dalej? Przyjaciele przychodzą, aby go wesprzeć i pocieszyć, ale jeszcze bardziej go obciążają snując własne rozważania na temat jego sytuacji.

Fałszywe koncepcje jego „przyjaciół”

Na przykład są przekonani, że wszelkie cierpienie jest koniecznie wynikiem grzechu, co jest nieprawdą. W ten sposób próbują wzbudzić w Hiobie poczucie winy, aby nakłonić go do pokuty. Inny mówi o pysze i o tym, że Bóg chce, aby Hiob się uniżył. Krótko mówiąc, jego przyjaciele dużo mówią, ale w rzeczywistości ich moralizatorstwo w niczym nie pomaga Hiobowi. Wcale mu nie przynoszą ulgi, wręcz przeciwnie! Nawet jego żona nie wspiera go we właściwy sposób.

Sam!

Hiob czuje się całkowicie niezrozumiany, pogrążony w straszliwej samotności. Hiob cierpi więc fizycznie, moralnie, psychicznie. Co za koszmar, a przecież wszystko jest prawdziwe! Hiob trwa jednak w swoim przywiązaniu do Boga, któremu powierza wszystkie swoje nieszczęścia oraz niezrozumienie sytuacji, która mu się przydarza. I w tym położeniu Bóg do niego przemawia.

Decyduje się przebaczyć

Na końcu Księgi Hioba, w rozdziale 42, wersecie 10, jest napisane, że Pan przywrócił Hioba do pierwotnego stanu, gdy ten modlił się za swoich przyjaciół (i dał mu w dwójnasob wszystkiego, co posiadał). Jestem bardzo poruszony postacią Hioba, który nie przestał szukać swego Boga i błogosławił swoje otoczenie, zamiast postępować zgodnie z ówczesnym prawem, które polegało na odpłacaniu złem za zło: Hiob nie robił nikomu wyrzutów ani nie szukał zemsty…

Kochajcie swoich wrogów, błogosławcie ich

Hiob modlił się za swoich przyjaciół. Jego postawa przypomina werset z Ewangelii Mateusza 5, w którym Jezus mówi:

„Miłujcie waszych nieprzyjaciół, błogosławcie tych, którzy was przeklinają, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą, i módlcie się za tych, którzy was prześladują i nadużywają, abyście się stali synami Ojca waszego, który jest w niebie„.

Przebaczenie, źródło wyzwolenia

W historii Hioba widzimy, że modlitwa za „przyjaciół-wrogów” pozwoliła Hiobowi odzyskać zdrowie. W modlitwie, a zwłaszcza w modlitwie za tych, którzy nas poniewierają, tkwi tajemnica. Modlitwa uspokaja, oczyszcza serce i pociesza je. Wypełnia je bezwarunkowa miłość, jak maść lecznicza na zranione ciało.

Wita i błogosławi

Hiob okazywał hojność każdemu, czy to bliskim, jak i wobec tłumu obojętnych, anonimowych osób. Rzeczywiście, po wyzdrowieniu Hiob przyjął swoich braci i siostry, wszystkich swoich dawnych znajomych, i zaoferował im jedzenie w swoim domu. Co za serce! Co za wielkoduszność!

Bóg jest po twojej stronie!               Pięknego dnia, przyjaciele!